Kahramanmaraş'ım Şiiri - Serkan Gebel

İhtişamlı binaların boş insanlarını,
Taşıncaya biriktirilmiş gurur nişanlarını,
Kazınıp atılmış zelil olan, ecdat düsturlarını,
Gördüm sefalet içinde, bozulmadan adam kalanlarını.

Taşların, baş üstünde yer ediniş çabalarını,
Altında bir dolu ezilen bakışın, içten sancılarını,
Yollarda döşeli iken, vicdanlara küsmüş parke taşlarını,
Gördüm geçmişin, aslını aramaktan aciz yapay yanışlarını.

Bildik, tanıdık bakışlarıyla bir şehrin sabahlarını,
Üzerime örttüm, sessiz soğukluğu çarpan rüzgarlarını,
Uyanıkken ruhsuz gezen, bir avuç insanlıktan sızan artığını,
Gördüm memleketimin, hasretle beni bağrına basan yalnızlığını.