“ …ölüm huzur bulurdu intiharıyla
insanlığın oğul verdiği şehir İstanbul’da ”
Yüzlerce karalamadan oluşan, siyah saçları vardı,
kara kalem çalışmıştı, tüm yüzünü Adsız.
Öylece durmuş denize bakıyordu,
sadece, gözleri maviydi.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Güzel bir anlatım ve etkileyici bir şiir.
Kutlarım
Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta