“ …ölüm huzur bulurdu intiharıyla
insanlığın oğul verdiği şehir İstanbul’da ”
Yüzlerce karalamadan oluşan, siyah saçları vardı,
kara kalem çalışmıştı, tüm yüzünü Adsız.
Öylece durmuş denize bakıyordu,
sadece, gözleri maviydi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
