“ …ölüm huzur bulurdu intiharıyla
insanlığın oğul verdiği şehir İstanbul’da ”
Yüzlerce karalamadan oluşan, siyah saçları vardı,
kara kalem çalışmıştı, tüm yüzünü Adsız.
Öylece durmuş denize bakıyordu,
sadece, gözleri maviydi.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
