Kahramandan Şiiri - Ahmet Yavuz Yetim

Merhaba batan gün!
Merhaba güzel akşam!
Benim adım Mustafa,
Soyadım Kahraman.
Irkımın şanını soyad koymuşlar bana.
-Belki ataları gibi kahraman olur, diye.

Sokaktaydım bir akşam...
Yürüyordum sadece.
Sırtımdan bir bıçak darbesi,
Ve arkamda bir yığın Moskof köpeği.
Saldırdılar bana...
Sırtımdaki bıçağı aldırmadım bende
Saldırdım onlara.
Yarım saat pusatsız,
Demir yumruklarımla dövüştüm.
Saldırdım köpeklere!
Ve dövüşe dövüşe
Kahramanlar gibi toprağa düştüm..
Kahraman benim soyadımdı.
Şimdi soyadıma karıştım.

Ölüyordum o akşam...
Sırtımda hala bıçak saplıydı..
Kaldırımda sırtımın üzerine yatamıyordum.
Etrafımı çevirmişti birileri.
Bakıyorladı.
Onca herifle tek başıma dövüşürken
Seyrettikleri gibi..
Hey sen, sakallı; yardım et.
Hey,gözlüklü cılız çocuk,
Hey, yüzü güzel boyalı süslü kız,
Hey, takım elbiseli adam,
Yardım edin biriniz.
Sizin için dövüştüm ulan!
Sizin için ölüyorum şimdide.
Yardım edin.. Vurun, beni vuran kahpelere....
Öyle olsun, yardım etmeyeceksiniz demek.
Sizde, en az beni arkadan vuranlar kadar,
Alçaksınız.
Sizin için dövüşürken yardım etmediniz..
Ben kaldırdımda şehit oluyorum..
Siz rahat yatakta gebereceksiniz!
Tanrı katında nasıl hesap vereceksiniz?

Ölmüştüm belki o akşam.
Başımdaki alçak kalabalığı yararak
Bir adam geldi.
Omzunda süngü,
Sarımtırak asker elbiseli
Pala bıyıklı,
Gürbüz, uzun boylu bir adam.
Sen kimsin, be adam? Dokunma bana!
Sende onlardansın, dedim
Kaşlarını çattı sadece.
Kolumdan tutup kaldırdı beni ayağa.
O an yüzüne baktım biraz.
Ne kadarda bana benziyordu..
Hayret ettim.
Bu pala bıyıklı,
Ne şu sinsi sakallı gibiydi,
Ne de o, gözlüklü korkak çocuk gibi,
Ne de diğerleri gibiyidi.
Bir daha sordum, sen kimsin?
Çanakkaleden geldim, Plevne semalarında,
Gazi Osman Paşa'yla muhabbet ederken,
Sakarya'yı özlemiştim biraz.
Şehit olacağını orada öğrendim.
Yardım etmeye geldim, oğul.
Benden sonraki oğullarıma
Benden önceki atalarının
Şanını soyad vermişler..
Adım Mustafa
Soyumun,soyadı Kahraman,
Ben senin dedenim, dedi..

Kür-Şad'ın otağındaydım dün akşam..
Yani Tanrı Dağlarında..
Çamçak çamkak kımız içtik..
Kür-Şad'ın sağ yanında Atsız Ata
Sol yanında Çanakkale Şehidi dedem vardı.
Otağa girince, Atsız'dan öğrendiğim gibi
Yere diz vurup, Kür-Şad'ı selamladım.
O'da ayağa kalktı
Alnımdan öperek,
'Hoşgeldin, adsız oğlum', dedi.
Elleriyle kımız sundular.
Sırtım ağrıyordu hala,
Gögsümün her yanı hala kan.
Benim adım adsız,
Irkımın şanı, kahraman.

Size sesleniyorum bu akşam!
Kahrolun ben kavgadayken beni seyredenler.
Kahrolun beni, sırtımdan hançerleyenler.
' Yaralarım ağır fakat mestim zaferden. '
Ben galibim.. Yendim...yendim sizi ölürken.
Merhaba ülküdaş,
Merhaba Türklük, merhaba kavgadaki Türkçü..
Merhaba Doğu Türkista'da isyan eden ihtilalci.
Merhaba Ötüken, merhaba Tuna.
Merhaba Turancı, merhaba Turan..
Benim adım Mustafa,
Soyadım Kahraman...