Kahraman Yüreğim Şiiri - Murat Gezici

Yürek sızım,
İntihar sebebisin sen bana.
Canımın çıktığı, içimin yandığı,
Göz pınarlarımın susuzluğusun…

Alevlenip yanan bedenim içindesin,
Sen benim ciğer hanemde,
Sen kalbimin en ücra yerlerinin ateşisin…

Çaresiz kayarken gece bir yıldız,
Sensiz kalan göğümde,
Seni ararım kim bilir, sen şimdi hangi şehirde.
Kayboluşların vardı böyle apansız,
Beni her terk edişinde,
Ben böyleydim işte…

Güz gülleri gibi mahzun bir sevda bu,
Bir elimde sensizliğin soğuk rüzgarı …
Bir elimde ateş koru,
Al işte al, bu can senin olsun.
Yaşadığımız onca hatıran,
Gömülsün toprak olsun….

Anlayabildiğin bir iş değil senin sevda,
Yapabileceklerin arasında hiç değil…
Sen uçsuz bucaksız hayaller masalında,
Bense sensizlikle boğuşuyorum kimsesiz bu diyarda.

Eskimiş hüzünler ülkesinin,
Kaybolan sokaklarındasın.
Gittiğin günden beridir
Yitirilmiş ağıtlardasın…

Seni andığım her anın borcu var boynumda,
Seni anmanın cezası çok ağır bana….
Olmuyor işte hayat ne sensiz ne seninle…
Gecelerde ağlamak da o kadar anlamsız.
Hesabını soruyorum yıllara ne yaşadım diye?

Yıllar hesapsız, kitapsız, yaren olmak anlamsız…
Ben şimdi seninle olsam ne olmasam ne?
Vurulmuş bir ceylan ağlar gönlümün nehirlerinde,
Avlanmış gibiyim tek ok var kalbimde.
Çınarlara yuva yapan kuşlarım vardı oysa…
Şimdi onlarda beni terk edip gittiler….

Hayat işte yaşaması zor olanı yaşatır,
Gün olur gülmek bilmezsin ağlatır.
Ama seninle olaydı sonum…
Ben her derde gülerdim be gülüm.
Hayat seninle olaydı bre hey.
Ne bir gün olur ağlatır,
Ne Azrail'im bana yaklaşır,
Kahraman yüreğimdesin…
Ben ölsem de sen ölmeyeceksin…