Sustu adam!
Yüreği toprağa düşmüş,
Cılız cemre gibi.
Elleri küreği tuttu,
İçi kudururcasına.
Dahasını düşünemedi
Beşini gömmüştü bu toprağa.
Evlat! Dedi adam.
Altıncısı sen oldun!
Oysa daha otuz sene önce doğdun.
Ben olaydım yerinde,dedi
Ve sövdü talihsizliğine.
İçine bir kurt sızdı,
Kalan ikisi için.
Duaya sarıldı kabir başında
Ve bu acıyıda
İçine attı adam...!
Kayıt Tarihi : 15.4.2007 22:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sekiz çocuğun beşini daha çocukluk döneminde aynı günde aynı sebepten(dağdan topladığı mantar zehirlenmesiyle) toprağa veren adamın altıncı evladı nuri yi de kaybetmesi ve sonrasındaki metanetidir bu şiir.şimdi kalan iki...allah kalana merhamet,ölenlere rahmet eyleye...! kahramanı özüverenli mehmet KAHRAMANdır.
TÜM YORUMLAR (1)