Kahraman Maraş Şiiri - Ramazan Şayan

Hatırlayıp, Kahramanmaraş'ı düşününce! .
Aklımıza ilk gelen, Dondurmasıdır önce.
Biberiyle ün salmış, Tarhana'sıyla yıllarca.
Fıransızlar, kadınlara saldırmış hunharca.

Yediden yetmişe silaha sarılmışız tek yürek.
Sütçü İmam,ilk kurşunu sıkmıştı bile elbet.
Düşmanın üzerine,korkusuzca yürüyerek.
Müslüman Türkler,almışlardı bundan bir ibret.

İnfial'e yol açtı, 27 kasım 1919 gecesi! ..
Kaledeki, Türk bayrağının indirilmesi.
Türklerin arasında,sanki şimşekler çaktı.
Ve şehir adım adım,savaşa varacaktı.

İngiliz yüzbaşı,Virjini Helena'ya,dans edelim dedi
Virjini Helena,kaledeki Türk bayrağının inmesini istedi.
Ulu cami imamı Rıdvan hoca,bayrağımız inecek diye,
Hürriyeti,bayrağı olmayan milletin,cuma namazı olmaz dedi.

Türkler,bayraksız namaz kılamaz sesleriyle.
Camiden çıkan,müslüman halk kaleye yürüdü.
Fıransız Jandarmaları, korkarak kaleden geriledi.
Bayrağımız göndele çekilirken, yer gök iniledi

Kahramanmaraş kalesi,birgün dahi bayraksız olmaz.
Sütcü imamların,Aşıkoğlu Hüseyin'lerin yeri dolmaz.
Ne Fıransızlar,ne Ermeniler,burada aradığını bulmaz.
Maraş bize mezar olmadan,Düşmana gülüzar olmaz.