Namuslu dürüst komşuydu
Kızıp bağırması huydu
Muhtar oldu Kangal duydu
Komşumuz Kahraman Dayı.
Çalışkan işine bakar
Kış olur gurbete çıkar
İmam olur ölü yıkar
Def(i) neder Kahraman Dayı.
Köyden İstanbul’a göçtü
Hayırlı babaydı eşti
Yıllar ne çabukta geçti
Döndü bak Kahraman Dayı.
Ezan okur ses güzeldi
Alan veren Allah derdi
O istedi Rabbim verdi
Ev yaptı Kahraman Dayı.
Var idi köyde meramı
Bazen gelirdi selamı
Dilinde Allah kelamı
Söylerdi Kahraman Dayı.
Hayriye hala eşiydi
Köye dönmek tek düşüydü
Babamla emsal yaşıydı
Gardaştı Kahraman Dayı.
Anamdı meme vermişti
Hayriye anama eşti
Fevzi’yle gardaş demişti
Severdi Kahraman Dayı.
Daha dün köyde görmüştüm
Sarılmış elin öpmüştüm
Helalık alıp dönmüştüm
Başkaydı Kahraman Dayı.
Senden ayrı geçen yazı
Unutmazlar oğlu kızı
Torunların bazı bazı
Hatırlar Kahraman dayı.
Kayaturan söyler sözü
Rahmana ayandır özü
Yıllar sonra gören gözü
Silen var Kahraman Dayı.
(30. 09.2010 Saat: 09.39)
Şevki KayaturanKayıt Tarihi : 28.9.2010 14:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
KAHRAMAN SÜLÜMER: Köylüm, ata dede komşum, babamın gardaşlığı, benimde süt kardeşim Fevzi’nin babası, ağzından Allah kelamı düşmeyen, sesi güzel bilgili değişik yerlerde zaman zaman imamlıkta yapmış, çocuklarının işi gereği peşlerinden İstanbul’a gitse de doğduğu toprakları unutmayan yıllar sonra köyüne Sivas-Ulaş- Gürpınar’a dönerek yeni bina ev yapan son günlerini de köyünde geçirecek kadar memleketine sevdalı, ölümünden bir ay önce merhum eniştem Hacı Sarıkaya’nın cenazesinde görüp elini öpüp helalık aldığım sevip saydığım hakkın rahmetine kavuşan Kahraman SÜLÜMER’i birkaç mısrayla anmak ve rahmetle yâd etmek istedim. Allah (c.c) gani gani rahmet etsin.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!