Kahr Oluyorum Şiiri - Erhan Ergün

Bir arkadasim var adi Muhammed.
Hasret kaldi Sevdigine, kavusamadi ona.
Kahr ediyor o günden beri bu dünyayi,
gözyaslari dinmek bilmiyor,
ve her gecen gün kendini daha cok yigip bitiriyor,
böylece bende kahr oluyorum onun haline!

Verdi kendini ickiye, kalbindeki yarasini
bir melhem gibi kapatsin diye,
ama görmüyor o Zehir onun yarasini büyütünü!

Beni cagresis birakiyor ona yardim etmemi,
cünkü istemiyor onu Sevdigi bu halde görmesini.
Bunun yüzünden düsünüyorum, düsünüyorum
ve yine düsünüyorum yok mu bir cagre böyle kadere?
Kahr oluyorum ona yardim edemedigim icin!