Kahpelik Şiiri - Hasan Hüseyin Beydil

sevmeyi, aşkı yanlış anlamışsın sevgi,
aşk güneşli bir günde sevip, aşık olup
azıcık karanlık çökünce kaçıp gitmek değildir
buna “bir kahvenin kırk hatırı var denmez”
bir kahpenin bir an bile hatırı olmaz denir.

bir ulusun kahpeli ne zaman ki
emperyalizmin çanağından beslenmeye
ve onun ağzıyla konuşmaya başlamışsa
açık net ortaya çıkar ki
bu o ulusun değil özgürleşmesini
daha fazla köle olmasına sebep olur.

bir insan, bir insanı sevdiği zaman
“aşkım” diyerek sarılıyor
ve bir an da hayatınızdan çekip gidiyor
ve kahpeliği hak ediyorsa,
bir zaman işçiyi, köylüyü, işsizi,
ezilenleri, sömürülenleri
en yüksek sesle savunup
bir gece ansızın liberalleşip
emperyalizme hizmet etmekte kahpeliktir.

gece gündüz israil’e “kahpe” diyenler,
en az israil kadar kahpedir,
neden mi çünkü o “kahpe” diyenler
unutmasınlar ki
o kahpe dedikleri ayakta tutan kapitalizmdir,
ama kahpeliklerinden kapitalizme toz kondurmazlar.