Kahpelik Şiiri - Ömer Koçtürk

Olsada  paran alamazsın namus.
Mutlu hayallerimi ettin kabus.
Kahpelige kılıf arama bir sus.
Kara bir lekeyi sürdün kendine.

Aslını neslini sandım tertemiz.
Ar namus olana bu leke bu iz.
Namus için yaşarız ölürüz biz.
Madalya taktımı annen kendine.

Benimle parladın elbet sönersin.
Sırtımda yükseldin dibe inersin.
Sütüne  mayana döndün dönersin.
Kahpelik damgası vurdun kendine.

Yuvam için kendimi çok ezdirdim.
İliğimden kemiğimden emzirdim.
Adam sanıp sınav sınav gezdirdim.
Namussuz pazara sattın kendini.

Bu yalanlar gerçeğin  alameti.
Bana çektirdin onca eziyeti.
Pisliğin çıktı allahın hikmeti.
Yüksekten alçağa attın kendini.

Ne ana gardaş üç çocuk durdurdu.
Kansızca soysuzca planlar kurdu.
Şeytanın çırağı  sırtımdan vurdu.
Kucaktan kucağa ittin kendini.

Geçimini yıkmış vicdansız hırsız.
Her marifet var para için arsız.
Günahını vermez çıkarsız karsız.
Çıktığın pisliğe kattın kendini.

Savunan reziller seni aratmaz.
Haberi olmasa boşa savunmaz.
Menfaat bitince kimsende kalmaz.
Gülfani elinle yaktın kendini.