Adını sevda koymuşlar yanan virane evin
tutuşuyor koşuyorum söndürmeye
kocaman bir eksende ucsuz bucaksız
yanlızlığı tutuşturuyorlar elime
ne susturabiliyorum nede çoşturuyorum
öylece kalakalıyorum caresizliğimle
şimdi beğendinmi yaptığını
bunun neresi sevgi bu bir işkence
adını hayat koymuşlar yaşıyorsun ruhun ölü
bende varım demek adına nefes almaya çırpınıyorum
kanadımın üstünde senin ağarlığın
öylesine yığılmışsın üstüme
ne kenara çekil diyebiliyorum nede içeri gir
öylece dağılıyorum caresizliğimle
şimdi rahattamısın yaptıklarınla
bunun neresi dürüstlük bu bir kahpelik
Kayıt Tarihi : 15.4.2010 12:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Firuzen](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/15/kahpedeyim.jpg)
bende varım demek adına nefes almaya çırpınıyorum
kanadımın üstünde senin ağarlığın
öylesine yığılmışsın üstüme
ne kenara çekil diyebiliyorum nede içeri gir
öylece dağılıyorum caresizliğimle
şimdi rahattamısın yaptıklarınla
bunun neresi dürüstlük bu bir kahpelik
tebrikler sair şiir konuşmuş zaten.bunun neresi dürüstlük bu bir kahpelik
dudaklarin soyledigini'de gozler hisseder,
sakin aglama firuzenn...
TÜM YORUMLAR (3)