buz gibi dağılırken camların
battığımız yerdi yürekteki acımız
hani değirmenden göz suyun akardı ya
taşardı dertlerimiz ve sancımız
şarap seni seçmemiş
senden zemzem olmaz diyen kader
sarhoş yüreğine akmış işte
ne aptalımsı surat değilmi
köşe başlarında kabaran serseri çocuk
ne şaşkın bakışlı bir acemi
ve bıyıkları bile terlememiş tüysüz
ilklerin efendisi gibi ama köysüz
sıvazlama hadi fedainin sırtını
sende feleğin iğneli fıçısından geçtin
aslında bu medeniyetsiz dekolteli kaderi
yine sen seçtin
ve birgün mavi konaklı evin önünden geçerken sen
el oluvermişin
kim tanır seni şimdi
hangi ayyaştan kalmasın
hangi burjuva hayallerin peşrevindesin
bilirmisin sen
buralarda o hayallere kahpe diyorlar
sırnaşık nöbetleri diyorlar
bilirmisin
seni tanımayan mahalledeki çocuklar
ardından kahpe diyorlar! !
Kayıt Tarihi : 4.6.2006 22:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!