Kahl Şiiri - Hasan Turgut

Öyle mahzun garip durma,hakka eyle niyazını.
Sil gönlünden hezeyanı,kırık dökük enkazını.
Hakka yönelip huşuyla,kılarak farz namazını
Seher vakti uyandında,nur gönlüne yağmadımı.

Aç ellerini de arşa,ne istersen haktan dile.
Son bulsun dünyalık derdin, seni üzen keder çile.
Hak tecelli eylesinde ,gönlünde varolsun şule.
Arzuhali bildirdinde,gökten rahmet sağmadımı.

Hakka eyleyip niyazı,eyleyerek onca zahmet.
Bir isterken binbir oldu,arttı icar ile servet
Şükrederken her haline,şükre verip binbir nimet.
Mal mülk verip hazineden,dünyalığı yığmadımı

Yokluk günler unutuldu,hani başını kaşırdın.
Unuttun da hak yolunu,doğru yolunu şaşırdın.
Rab verdikçe azar oldun,son damlayı da taşırdın
Fanı dünyaya sığdında ,hak gönlüne sığmadımı.

KAHL-Nimete nankörlük etmek.(osmanlıca)