Hep mutlu görünmekten, kaybettim benliğimi
Kandı herkes güldüğüme, bilmediler derdimi
Bana hep gül dediler, sormadılar halimi
Attığım kahkahalar, aslında hıçkırıktı...
Her gün acı çekmekten, kalmadı bende derman
Benim kara bahtıma, hüzün düştü her zaman
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
