Hüznün gölgesinde hayat,
Gözlerini çevirir birden
Kaldırım tozu bulanmış ayrılığın
Kimliği yapışır yüzüme
Amaçsız bakışları devirir
Büzülür dudaklarım
Bir sis düşer boşluğa
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
