Kahkaha Şiiri - Yakup Surul

Ne derin, ne de serin esiyor rüzgar
Soğukluğu insanların içine sinmiş
Buradan ayrılmaya daha bir cüz var
İçimde kopan fırtınalar dinmiş.

İnsanların değişik olur lisanları
Unutmak mümkün değil Nisanları
Yaz yağmurları düşer yeryüzüne
Sen kahkahaya koşarsın, ben hüzüne.

Geçmesini bekle şimdi Ocağın
Kin besliyorlar sevgi yerine
Yazma artık, anlamı yok bu çağın
Gel benle karanlıktan en derine

Isıtmıyor beni hiçbir sıcaklık
Ne sevda sözleri, ne ana kucağı
Eskiden yoktu saçımda bir aklık
Yüreğimde göstereyim sana uzağı

Uzaklardan gelen bir gürültü
Kulaklarını dört açsan da duyamazsın
Gönülleri delip geçen bin üzüntü
İnsanoğlu bu, adımına uyamazsın.

Mermi kurban seçmez esasında
Düşün tetiğe basma esnasında
Adını duyarsın sabah, selasında
Kaybolur içi gözlerinin elasında.