Kahırlı Kar Karası Şiiri - Mecit Aktürk

Hakk'tan buyruk almışsa kader kabir kazmaya
Toprak bağrını açar, gönüller yara alır
Öyle bir afetti ki! Tarif edip yazmaya
En mahir kalem naçar, ağıtlar yarım kalır.

KARA GİYDİ AK BUGÜN

Bir acı ki; feryâda Lokman gelse kâr etmez
Onmaz yerden yedik biz sinemize ok bugün
Herc ü merci tarife kelam hece harf yetmez
Bahar gelse ne çıkar sol yanımız yok bugün

Durdu yelkovan, akrep; kaldık altı Şubat'ta
Kaybettik neşemizi; ölü gibiyiz hatta
Elli bin şehit saydık, aklımız küsuratta (!)
Yaralar sarılmadan sevinmek yasak bugün

Bir afet ki emsalsiz; sıra sıra dizilen
Tenler kefen beklerken tüm beşerdi üzülen
Bulutların avcundan yeryüzüne süzülen
Kar rengine kahretti, kara giydi ak bugün

Yarılırken yerküre Hatay'dan ta Maraş'a
Naçar kaldı mendiller kahırlı kanlı yaşa
Affı zor hatamızı Hakk'a vermedik hâşâ
Âşikâr oldu zalim, insafsız, ahmak bugün

Sarsıldıkça Malatya, Adana, Adıyaman
Aynıydı hep duamız ve o nida; el aman
Ne umuttan iz vardı ne güvenli bir liman
Ölüme an kalmıştı donmaya ramak bugün

Paramparça ettikçe zemini artçı şoklar
Yer ile yeksan oldu nice süslü konaklar
Sevgi şefkat sarayı sımsıcak sığınaklar
Fırtınalara diyar buz gibi kucak bugün

Makul cevap ararken nice "niçin" "neden"ler
Çamurlara karıldı hayaller, taze tenler
Âhhh o körpe kuzular... o minicik bedenler...
Parklarda yas ve keder; gamlı salıncak bugün

Feryad ü figan ile gam aldıkça demini
Sellerle değiştirdik gözümüzün nemini
İhmalin sonucunu... tedbirin önemini
Bir kez daha öğretti eze eze Hakk bugün

Öğrendik cehalet ne, cahil kim, ilim neymiş
Öğrendik kıyamet ne, gafil kim, ölüm neymiş
Aslolan liyakatmiş, gerisi bahaneymiş
Ayan oldu kavramlar arasında fark bugün

Mümkünken tedbir alıp zor işi kolay etmek
İhmale kader demek akılla alay etmek
Suçu olan kim varsa ceza diye diretmek
Adaletin gereği, mağdur için hak bugün

"Hasret" kaldı geriye; dosta, anaya, eşe
Evlat saran sineler şimdi kederli köşe
Bin sene geçse bile geri gelmez o neşe
Güneşe giden yollar karanlık sokak bugün

Vahdet gülleri varken güzelim yurdumuzda
Tefrika zakkumunu taşıdık sırtımızda
Birlikten bir teselli umarken derdimizde
Yazık ki son umut da her günden ırak bugün

Sen! Evet sen habis ruh, fitneye destan yazan!
Kaldıysa ardan eser, miskal-i zerre izan
Tutsak olmadan Hilâl, mahsur kalmadan ezan
Yaprak dökmeden hazan; kavgayı bırak bugün!

Sarılırken çevremiz sinsice yavaş yavaş
Kavgayla geçen her an beyhude boşa uğraş
Kaldır başını bak da unutma ki arkadaş
Uzakta sandığımız, çok yakın tuzak bugün!!!