Kahırlı Akşamlar Şiiri - Metin Soydeveli

Akşam hüznü çökünce omuzlarıma
Lanet ederdim kahrına, kahrolası akşamların
Korkuturdu beni karanlık, gayyaya düşerdim her akşam
Sabah olmayacak, seni, gözlerini,
Bir daha göremeyeceğim sanırdım

Titrek mum ışıklarında sabahlardım
Uyuyup bir daha uyanamamak kaygısıyla
Her sabah gözlerini seyrederdim doğada
Gün alması gözlerim
Gözlerinde dünyayı görmeyen gözlerimle

Gecelerden birinde karanlığa kapadım gözlerimi
Hayal dünyamın ışıklarıyla aydınlattım gecemi
Hayallerimle derin uykulara dalmışım
Olanlar olmuş; sabahı, gözlerini görememişim

Bu acıyla irkildim; uyandım!
Mumlar erimiş, sönmüş, her taraf kapkaranlık!
Yırttım gecenin karanlığını çığlıklarımla!
Fırladım çıktım gecenin karanlık sokaklarına

Bu karanlık sokaklarda biri, belki benim gibi
Sordu:' işin ne gecenin üçünde buralarda'
Kapandım ayaklarına, ellerini öptüm, öptüm...
Meğer sabaha iki saat varmış! Ben rüya görmüşüm