Kahırlarımla Yaşamayı Bilemedim

Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım
ben ardında öylece kalakaldım
seni tutkuyla manyakca seviyordum
gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden
ve,
bir yıkım gibiydi gidişin
oysaki geldiğin gün gideceğini biliyordu yüreğim
birşeyler söyledinmi giderken duyamadım
o gün bir okyanus ortasına bırakıldım

acısı yüreğimi,
dur gidişinle yolumu kaybederim
sesim çıkmadı konuşamadım
akamadı yaşlar gözlerimden ağlayamadım
uzattım ellerimi ama ellerini tutamadım

hüzünle yıkılmışlığı,
yalnızlığa dayanamadım yapamadı
ayakta durmalıydım kalkamadım
yeniden hayata başlamalıydım
gidişinle ruhumuda alıp gittin

kahırlarımla,
yaşamayı bilmeliydim
sensizliğin acısına dayanmalıydım ki
anladım ki ben sensizliği başaramadım
ruhsuz bendeni ben taşıyamadım
yürek ağrısını ölümdende ağır geldi bunu anlamadın

19/12/2009

unutulan şair rual