Kahırlanır Şiiri - İbrahim Sağır

Gülistânı mekan tutsa baykuşlar,
Bülbül kahırlanır, gül kahırlanır.
Kapasa yolları uçtan uca kar,
Hancı kahırlanır, yol kahırlanır.

Gurbetçinin elem yağar üstüne,
Canavarlar girer kuzu postuna,
Sitem etse dostun biri dostuna,
Dudak kahırlanır, dil kahırlanır.

Elden bir şey gelmez, kader küsünce,
Bahçeleri yaban, ayrık basınca,
Hazan rüzgârları deli esince,
Yaprak kahırlanır, dal kahırlanır.

Sevgisiz, sevgiye olunmaz nail,
Gönül ummanında sevgidir sahil,
Yazı yazsa ak kağıda bir cahil,
Parmak kahırlanır, el kahırlanır.

Dostun dosta sevgisinden ün gelir,
Kem söz etme, sana döner, gün gelir,
Gönlünden nedamet ahı yükselir,
Kucak kahırlanır, kol kahırlanır.

Sağır’ım, nadanda olmaz merhamet,
Dünyanın törpüsü her türlü zahmet,
Zahmet çeke çeke bükülür kamet,
Ayak kahırlanır, bel kahırlanır.