Kahıra Göçme N'olur Şiiri - Nihal Mirdoğan

Baksan gözbebeğime hep yüceden yüceden
Dağı taşı rengârenk görürsün be sevdiğim
Gökyüzünü yazarsan hep heceden heceden
Yıldızları geceye serersin be sevdiğim
...Aşkın yörüngesine yürürsün be sevdiğim

Bazen karanlıkları örtecek kadar uzun
Bazen tükenirsin her nefesinde sonsuzun
Bir köşeye çekilmiş bensiz soğuğun buzun
Sanma saçaklarına girersin be sevdiğim
...Saklı güneşe beni sorarsın be sevdiğim

Bak inceden inceden alı yeşili kaptım
Sana binbir umutla çiçekli kafes yaptım
Bak iyceden iyceden ay ışığını öptüm
Umarım ağuşuna sararsın be sevdiğim
... Mehtapların şavkında durursun be sevdiğim

Biliyorum canparem,bu sevda ağıt gibi
Ya ezgi dalgası ya okyanusların dibi
Islanırken isyanlar hicranlı kağıt gibi
Her sayfayı yırtıp da dürersin be sevdiğim
...Efkârı türkülerle vurursun be sevdiğim

Kahıra göçme n'olur kanadında kalırım
Kırılırsa umudum hüzünleri salarım
Bir bakarsın bağrımda dikenlere dalarım
Şerha şerha çölleri yararsın be sevdiğim
...Bir umut der,gülleri derersin be sevdiğim

Biliyorum sahrada her geceden geceden
Sevda tanelerini elersin a-be-ce'den
Niceden niceden aşk denen bilmeceden
Vuslatı zamanlara kurarsın be sevdiğim
...Mutluluk diyârına varırsın be sevdiğim