Kendine artmasa da yetebilmeli insan,
Paslı kösteğe takılı dursun gezgin ayakların,
Sensizliğin boşluğunda çırpınışlar var duyarsan,
İlgisiz ifadeler dağ gibi heybetli, vakur mu bakışların.
Üzerine atılı beden içinden bu nice murat,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta