Kahır Mektubum Şiiri - Nihat Kuruyer

Kahır Mektubum

Şu geceyi, hangi sabaha teslim ettiniz de
Kara örtüsünü hiç çekmez üzerinden
Allahım, bir kara bulut nasip et
Göz yaşlarımı alıp götürsün toprağa.

Yalan dünyanın adaletine, güvendiğim
Mahşere bırakılmış çok hesaplarım var
Gözlerime sanki, intikam yemini damlamış
Dört kitap başında, kurumaz da kurumaz.

Şu dünyanın namerd yüzüne doydum
Bir ömür yetecek, aklım var dı başımda
Onu da, kurda kuşa kurban ettim
Su bile içsem, kuzu yemiş gibi doyuyorum

Biliyordum zaten, bende bir haller var
Zaman zaman, kara ciğerlerim şişer
Ağrılar dolaşır, tam göğüs kafesime
Ulan bıktım diyorum, kimseler inanmıyor.

Zaten, angut yuvasına dönmüş düşlerim
İki tatlı söz yazmaya kalksam, dalarım
Gördüğüm kuru bir rüya, o da, siyah beyaz
Anlayacağin, davul sırtımda, tokmak cahilin.

Ulan, şu dünyanın kahpelikleri bitmez ki
Kapatıyorum gözlerdeki, perdeleri yüzüme
Ne rüyadan bir şey anladım, ne uykumdan
Sanki bana ait düşlerim, başkasının elinde,

Satmışım bu dünyanın anasını, kahrını
Gece yedim, kefen ile zülamda ki, paramı
Bir kuru soğana sattım, birde tatlı gülüşe
Efkarım ağır geldi, gülmeyen yüzüme.

Taksim tarla başında, oynar zengin sıpası
Arkasında durur, haramzade babası
Öksürük-baş ağrısı, garibin karısı
Cam kırığına benzer, şu kahır mektubum.