Kahır Defteri Şiiri - Münevver Erilmez

Daktiloda şeridin yoksa,
Tuvalinde boyan yoksa,
Yoksulluk eğer haksa,
Bu adalet mi gülüm?
İçecek suyun yoksa,
Damarında kanın yoksa,
İlâcına paran yoksa,
Fakirlik memura mutlaksa,
Bu ne biçim adalettir gülüm
Okuluna kömürün yoksa,
Okuluna gidecek paran yoksa,
Defterine kalemin yoksa,
Eğer adam olmak için,
Okula gitmek şartsa
Bu ne biçim okumaktır gülüm.
Emekliye hayat yoksa,
Memura yaşamak yoksa,
Vurgun vurmak eğer haksa,
Bu ne biçim adalettir gülüm
Bu can,bu ten serde kalmaz
Makam, mevki kimseye kalmaz,
Güzelliğin gibi güzellik yarat gülüm
İşçi,memur,bacı,kardeş
Emekliye fonlar yarat,
Güzelliğe güzellik kat,
Bir de dön bak vatandaşa,
İyiliğin hazzını tat,
Hazineyi bekleyene,
Haksız kazanç yemeyene,
Derdine dert eklenene,
Bir de sen dert olma gülüm,
Haram lokma yemeyene,
Alnı açık çalışana,etme zulüm gülüm,
Budur sana arzuhalim,
Kimseye yoktur sitemim,
Maaşlara yüzde onbeş
Yiyeceğe yüzde yüzbeş,
Elde kalmıyor beş,
Bu nasıl adalettir gülüm,
Ediliyor halka zulüm,
Peynir ekmek alamıyorum,
Etin yanına varamıyorum,
Yumurtayı unuttukta,
Tahin pekmez katıklıktı,
Bu ne biçim hayat gülüm
Ediliyor halka zulüm
Ankara'nın tuzu kuru
Fedakarlık fakire vergi,
Yeter artık milletin derdi
Uyan artık,uyan gülüm,
Kurtarmak lazımsa ekonomiyi,
Yüklenmeyin abalıya
Dörtyüzelli milletin vekili
Versin yeter yarısını
Fedakarlık budur işte,
Birazda bunları işle,
Yeter artık yeter gülüm,
Serecek kalmadı kilim,
Söylemekten yoruldu dilim,
Dayanmıyor artık halim
UYAN ARTIK UYAN! GÜLÜM