Kahır Şiiri - İsa Yılmaz

gecenin bir yarısı girmiş köpekler
duymadık, görmedik, bilmedik
şeytan uykusunda yenildik
bilmeliydik, görmeliydik, düşünmeliydik
mabetlerin kapısında uykusuz gözlerle
sonsuzca beklemeliydik
sonradan fark ettik
kan sıçradı beynimize
korkakça ağladık, utançlara gömüldük
ölmeli, belki de öldürmeliydik
emanetine sahip çıkanlar gibi
bu yolda candan geçmeliydik
af dilemiyorum senden
acısını duymadan bu suçun
kahralmadan çare olmayacak sözler
son karakol dik dursun diye
ölüp ölüp ta yürekten
sabrediyoruz, kahrolsak da sabrediyoruz...

03.06.13