Son umudumuzu da kaldırdık rafa,
Ayaklar altına serdiğin yeter deyip,
Onurumuza attık tokadı.
Nasıl bir yıkılıştı.
Ne devrilmeydi; o son kelimenin yokluğunda,
Nasıl bir iç çekişti seninkisi?
Ey namert! Ey yüzü bulanık gönlünden.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta