Son umudumuzu da kaldırdık rafa,
Ayaklar altına serdiğin yeter deyip,
Onurumuza attık tokadı.
Nasıl bir yıkılıştı.
Ne devrilmeydi; o son kelimenin yokluğunda,
Nasıl bir iç çekişti seninkisi?
Ey namert! Ey yüzü bulanık gönlünden.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
