Kahır Şiiri - Oğuz Özoğuz

kaçamamıştı O'da
ihanetin kokuşmuş şehvetinden
zehirini akıtmıştı içime
sıkıca tuttuğum ellerinden
ruhum karanlığa gark olmuştu
içine hapsolduğum gözlerinden
bir damla kan süzülmüştü,
acıya müptela olmuş kalbimden
ne kahrımı anlatabilştim
ne de ahını sorabilmiştim; Neden?
emsalsiz sandığım bir aşkı yudumlarken,
geçmiştim bir tutam serin nefesten
artık tek umudum kalmıştı, oda ecelden...