Kendime ettiğim en büyük kahır;
Seni sevip sevip ayrılıp gitmek.
Ardıma bakarken gelirsin diye,
Ruhumla,tenimle eriyip bitmek.
Seni terkettiğim o sakin gece,
Fırtına kopardı sanki içimde.
Başın öne eğik,yaşlı gözlerle,
Yanımdan,usulca,çekilip gitmek.
Ben mi terketmiştim,sen mi gitmiştin?
Sen mi yıkılmıştın,ben mi bİtmiştim?
Bu işin sonuna kader demiştim.
Ağzıma yakışmaz, ''bu kahır'' demek!
21.09.2006
Kamil Bintaş
Kayıt Tarihi : 21.9.2006 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!