Güller yüzyıllardır zaten hüzünde...
Solarken gün penceremde,
Kahvemi yudumladım sessizce.
Bir yudum, bir de tespih şakırtısı...
Derdi, kederi yuttum gizlice...
Sus, pus, dünyanın seyirinde...
Kahpe kurşunuyla masumlar öldükçe,
Boğardı beni yalnızlığın ürpertisi, derince.
Varlığını hissetmek, bilmek yetiyor sadece...
Huzura uzanıyor nefesim, nefsimi dövdükçe...
Kayıt Tarihi : 26.12.2023 20:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!