Kainat Ana Şiiri - Emir Hanoğlu

Gecenin kör karanlığında,
Işık olmaya geldim.
Korkunun doruk noktasında,
Göklere kalkan gerdim.

Güzün gün batımında,
Bahar olmaktı derdim.
Gölün ak kıyısına,
Yemyeşil çarşaf serdim.

Tuz oldum deryada,
Yaralara merhemdim.
Buz oldum dağlarda,
Yaz kış terketmedim.

Yağmur oldum aktım,
Toprağa hayat verdim.
Orman oldum yandım,
Kimseyi incitmedim.

Kaat oldum kaç sene,
Yeryüzünü kahit ettim.
Ragıp oldum güneşe,
Geceyi gündüz eğdim.

Dosta gülümsedim,
Düşmanaysa tarumar.
Size analık eyledim,
Namım kainat kadar.