Kahbece Dostluklar Şiiri - Mustafa Acıoğlu

Yalan söylüyorlar
Yalan diyorlar
Kızarmıyor yüzleri
Neden utanmıyorlar
Gözlerimin içine baka baka
Nasıl da
Giriyorlar günahıma

Ben inanmıyorum kardeşliklere artık
Artık inanmıyorum sevgilerine
Aldatıyorlar
Statükoyu zedeleyen
En ufak harekete
Kızıp hemen bir anda
Başlıyorlar hakarete

İnanmam desem de artık
Gönlüm hasretinde
Dostluk ve kardeşliğin
Ama dostluk
Ama kardeşlik
Ardında saklanıyor
Hep kalleşlik

Seviyoruz diyen diller
Okşamaya ancak
Kıyan o eller,
Neden
Neden Allahım neden
Bozulunca menfaatler
Ve çakışınca çıkar
Neden kancıklaşıyorlar
Kahbeleşiyorlar

Ve geçmişim dürülmüş
Burulmuş
Atılmış mezbelelerde
Neden üstü örtülmüş
Külleri eşiyorlar

Ama dostlar yitmiyorlar
Ve asla bitmiyorlar
Diyebilmek için
Her yüzüme gülene
Dostluğa namzet bir aday
Olarak görüyorum
Sormuyor değilim kendime
Bu kaçıncı aldanış
Elbette soruyorum

Yalnızlar sokağının başında
Dikildim duruyorum
Kahbelik etmeyecek
Dar günde satmayacak
Uçurumdan itmeyecek
Bir dost arıyorum…
Ama aranan bulunmayacak
Biliyorum
Ve sadece bulabildiklerimle yetiniyorum…