Kahbe Hayat Şiiri - Abbas Aydın

ah be hayat,
ya ben erken dogmuşum,
ya sen geç kalmışsın.
ne zaman bır şey yapmak istesem,
hep dur dedin, hep bekle dedin.
bekledim yaşım 20 oldu.
ama sana yetmedi,
yetmez.
gene bekle dedin,
gene bekle, hep bekle.
bekledim, sırf sen dedin diye,
sırf muradıma ereyim diye.
ne oldu;
ne verdin ki bana,
sonsuz bir sabırdan başka?

ah be hayat,
ah be hayat,
senden alamadım muradımı,
izin ver baride,
ölümden alayım.
onuda çok görme bana,
onuda bekletme,
onuda kaçırma benden.

ah be hayat,
senden ne gördüm ki,
ne isteyeyim.
ne vefanı bilirim, ne vefasızlığını.
ne severim seni,
nede nefret ederim.
kaçamam senden,
kıyamam sana,
sen acımasanda bana.

ah be hayat bana ne verdin ki,
ne istiyorsun.
gençliğim büyük bir bedel değil miydi?
yaşlandım şimdi,
belimde büküldü,
kanbur felek sanki,
sırtıma süzüldü.

son nefesimi vereceğim,
ama sana değil.
şeytanla pazarlık ederim,
sana yenilmem.
belki, belki ölürümde,
bir daha asla dirilmem...