Kahbe Eylül....(12 Eylül 'ü Yaşayanlara..)

Yaz bitti...
Giden yine ömürden gitti....
Ve işte sonunda;
Kahbe Eylül yine geldi...

O yıllar yeni doğmuştum....
Ama
Ben yaşıma bastığımda
Gençliğine doyamamış....
Sevdaları yitik kalmış...
Aşklarına doyamamış...
Nice canlar yokolmuştu...

Bu giden canların sağı-solu yoktu.
İkiside aynı terazideydi...
Amaçları da vatan sevgisiydi.
Belki de....
Belki de ilk defa yaptıklarından,
Yapacaklarından...yapamadıklarından...
Pişmanlık duyuyorlardı.....

Olgunlaşıpta aradan yıllar geçince;
Bu pişmanlıklarını itiraf ediyorlardı.
O dönem kardeş kardeşi vururken
Şİmdiler de düşmanlar tartışabiliyordu.
Ve,
İki tarafında tek temennisiydi:
O canlar...dava adamları....
.............keşke................
Keşke ölmeseydi.....

Ve sonunda....
Şu gerçeği kimse unutmadı:
Her yılın Eylül ayı geldiğinde
İçleri kanayan yaraydı....
Gönülleri yalnız kalmış fukaraydı....
Sevdaları dalında kurumuş yapraktı....
Ve....
Davaları onların içini kemiren yılandı...
Ama...
Onlar için EYLÜL daima....
Fahişe rahminden düşen bir piçti...
Öyle de kaldı....
Öyle de kaldı..

siyah bereli....
eylül....