Kah Kusarım Kah Susarım Şiiri - Cansel Işık

Kimseler anlamaz beni yar;
Her gece midemde illet bir ağrı,
Getirsinler artık kağıdı,
Kusmazsa bitmeyecek çünkü bu sancı.
Şöyle kalemi gırtlağımdan aşağıya salasım var.
Nasıl çıkarsa çıksın artık
Gecemi yazar gündüzmü ağlar,
Söyle karışmasınlar.
Noktasımı tekler virgülümü şaşar,
Kimseler ama kimseler karışmasın
Söyle kalem kusarsa MAG yazar
Kimseyi dinlemez,anlamaz.
Ama susda demesinler bana yar.
Kalemim acılarda,
Kalemim ağıtlarda,
Kah kusar kah susarsada
Farzetsinler duvarlarla konuşuyorum ben artık yar.
Hem...hem onlara söyle
Nasihat yağmurlarında ıslatmasınlar harflerimi.
Tıkanıyor şişiyor ciğerim...
Zonkluyor kalemim...
Kimseler bilemez öyle ya
Ciğerimde bir taksimetre,
Tarifesi kaymış,
İbresi sayacından fırlamış.
Yine uyandım bak 9.7 şiddetinde bir kabustan,
Hem neden yoksunki şimdi sen yanımda?
Hani sendin ya herşeyim...
Hani her korktuğumda,
Hani her ağladığımda sana sarılacaktım yar?
Nedenmi ağlıyorum?
Onumu soruyorsun şimdi yar?
Ben kendimi bildim bileli senden ayrıyım ki yar...
Bu Yetmez mi?