Kağnıya Don Giydirmek

Kağnının tekerleri, deme yaramaz işe
Sakın ola hor bakma, sen dönüp de geçmişe
Kağnılar ses verince, duymazdık hiç endişe
Makine çağındayız, hasret kaldık geçmişe

Peş, peşe dizilirdi, hem kağnılar yollara
Sap saman, hep harmanda, güç gelirdi kollara
Bahçelerde meyveler, renk katardı dallara
Kağnıyı bilen nerde, özlem var hep geçmişe

Kağnıya sap yüklemek, çok büyük marifettir
Duvar ustası gibi, hüner kabiliyettir
Kağnıdan kayan saplar, sıkıntıdır zahmettir.
Sabırda selamet var, sevgi var hep geçmişe

Kağnısının sesini, tanımayan çok azdır
Harmanı kışa kalan,onu yakan ayazdır
Bereketli güzünü, koyana kışı yazdır
Kağnıya don giydirmek, övgü var hep geçmişe

Karahasanoğlu der; geçmişini bilmeyen
Pişireceği taze, fasulyeyi dilmeyen
Göze inen terini, eliyle hiç silmeyen
Nasiplensin sofradan, saygı var hep geçmişe

15.09.2013/Varna-Bulgarıa