KAğnı II Şiiri - İbrahim Çelikli

her sap çekileceğinde Kayasekiden,
Yel Değirmeninden
kazması-küreği-balyozu
dedem her sene sil baştan
elden geçirirdi patika yolu

bayır taraftan kazar toprağı
iniş tarafa geçirir,
olmadı taşla duvar örer,
kaya kırar
olmadı geçeği
başka çalıların arkasına değiştirir

kağnının önünde babam
öküzlerin ipi elinde
yönü geride
nodulsuz övendire
kağnının süratini engellemekte

bu defa da kanatda,
su kabağı olurdum
yolun dağdan tarafında
bütün dualarımı silbaştan okurdum
kimbilir kaçıncı defa

babam;
her zamankinden çok daha fazla mülayim
sanki öküzlerin ayağına kapanmakta
ellerimi birbirine kenetlememeliymişim
kağnı aşabilirmiş Allah M(uh) afaza
bileğimi koparırcasına sıkardım
uyuşurdu parmaklarım
dualarımın arasında

hayat sadece;
öküzün ayağının sürçmesine,
böğelek tutmasına
kağnının yuğmasına
tekerleğin bir taştan sekmesine
yolaktaki duvarın portmasına
yoldaki taşın pırtmasına
urganın kopmasına
sapın aşmasına bağlı değildir
aklınınıza bile gelmeyen
bir sürü şeyle ilgilidir
her zaman her şey
her an bir şey olabilir

“alın yazısı”
“kader”
“kısmet”
“nasip”
“şans meselesi”
“mukadderat”
“Allahın takdiri”
(takdir-i İlahi)
Allahın bileceği

envayı çeşit küfrün
bininin bir para olma çaresizliği öncesi
duanın şeytana tesir edemediği
gün gelir
gün gibi aşikar olur
kim derdi ki
………….

korkunun ecele faydası olur
başa ğelen çekilir
aheste aheste
her sene
şükretmek mucize olur
vartayı atlatabilmişsek
her yıl aynı kahrın
çekilmesi
kaderdir
ne günah işlemişsek

“-bak işte itoğlu it, iyi bak
bak gör bobayın halini,
köyde galdığın mühletçe
bu işler iki ğün sonura, senin başına galacak
gurtar evlad-ü iyalini
ileşberlik bitmişdir, bunu eyi belle”