Kağnı arabaları Şiiri - Halil Aydın

KAĞNI ARABALARI
Bir zamanları kağnı arabaları vardı
Kağnılar bir devrin kahramanlarıydı
Bir devrin işi, aşı ekmeği umuduydu
Kağnı arabaları gıcırdardı
Kimisi çataktan, kimisi çökekten
Akşam üstü köyümüze girerdi

Kimisi yaylamızdan, kimisi boz tepeden
Yüklü gelirdi, gıcırtıları biri birine karışırdı
Arabanın gıcırtısında bir ahenk varsa
Koşulu hayvanlarında zevk aldığı söylenirdi
Kağnı arabası üzerine ne sohbetler kurulurdu

Nice uzaktaki dağların zirvesinden geçtiler
Nice yokuşlardan indiler, nice yokuşlara tırmandılar
Kar kış demeden buzlu yollarda tomruklar taşıdılar
Nice ahşap evlerin tomruklarını kara gerişten getirdiler
Onlar unutulmaz bir karamalarımızdı

Cephelerde savaşırken kahraman askerlerimiz
Ay altında dönen tekerleriyle kağnılar
Analarımızın bacılarımızın eşliğinde
Mermi, silah ve erzak taşıdılar cephelere
Nasıl unutulur kağnı arabalarının sesi
Hala o gıcırdayan sesi kulaklarımda uğuldar
Kağnı arabaları bir zamanın kahramanlarıdır
Halil aydın (Sizden biri) 25/11/2016