Kağızman'ın Hatim Çiçeği

Bahar'da ne gül, ne güldane kaldı
Aras boran almış dertli çağlıyor
Ötüp duran, kanatı kırık bülbül
Hazandaymış gibi figan ediyor

Arkasına dağları alan Aras
Buruk düşlere, zor zamana kırgın
Yamaçları salkım saçak dumanlı
Kağızman bu senede yorgun argın

Nerde Kağızman'ın hatim çiçeği
Ey erenler, ey canlar gün karalı
Aras çaresiz dolanıp duruyor
Dal kırık, gül soluk, bülbül yaralı

Tüm koyaklar derin, geçitler hırçın
Güne güneş, Kağızman'a gül gerek
Lo bizim pare, pare yaman dağlar
Sevene bir yâr, bir de yoldaş gerek

Baharına, yazına doymadığım
Kağızman'ın dereleri derindir
Gün doğuşuyla, yüzü parıldayan
Suyu berrak akan Aras serindir

Zalimi güldüren, gülü ağlatan
Bülbülü yaz, bahar'a küstürendir
Kağızman'da ağıt, şivan sürdüren
Bir yudum yazı'ı güle çok görendir

Dert ortağım, bizim kurşuni dağlar
Kağızman'ı görestim neyleyim
Hazin, hazin çağlayıp giden Aras
Ben, gülsüz kalan baharı neyleyim

Mehmet Çobanoğlu
15.07.2024
İstanbul