Kağızman Ey Yar Ey Diyar

Güzde miyim, kışta mıyım? Yüreğim üşüyor
Ömür kısa yollar uzun, yıllar tükeniyor
Özledim hepsini mor gülleri, al gülleri
Neyleyim şu gönül bahçeme yaz gelmiyor

Dediler: bahar gelmiş yaz olmuş elaleme
Derdim büyüktür benim, dokunmayın yareme
Bu yılda gönül bahçemde bülbüller ötmedi
Böyle giderse inme iner tüm bedenime

Gamlanma gönül her yılın baharı, yazı var
Benim her zamanım fırtınadır, borandır, kar
Ey gönül ağlama buda gider buda geçer
Ah ak düştü saçlarıma dertliyim bu ne hal

Sabreyle gönül bir gün bu güz bu kış da geçer
Bahar gelir yaz olur sinemde güller açar
Herkes memleketine, köyüne, sılasına gitti
Ben de kaldım şu zalim gurbet ellerde naçar

Elem, keder, hüsran dolu yanan yüreğimle
Kağızman’a nice haber saldım efkâr ile
Sıla özlemi yüreğimde bir derin yara
Bu ayrılık öldürüyor beni bile bile

Aras’ın gerdanı, incisi Yeşil Kağızman
Dağ, taş toprağını özlediğim köyüm Şaban
Hayli zamandır beni saran dumandır, kar
Ele bahar geldi yaz oldu; bana kıştır zaman

Hep gelişini bekliyorum ey güzel bahar
Yollarda engel, yüce dağlarda olsa da kar
Her anım her günüm zorda geçse benim
Kağızman sana geleceğim ey diyar ey yar

24.07. 2011
Yıldırım