Kağıttan Kayık Şiiri - Efsun Aydın

Deniz Fenerleri ışığımdı seninleyken…
Bir de aydı yön veren karanlığıma

Sen Kağıttan bir Kayıktın gidiyordun suda
Öyle savunmasız ve öyle güçlüydün ki

Ben attığım kulaçlarla takibindeydim senin
Dalgalanıyordun hızla her kulacımda

Sen anlıyordun belli maviden

Anlatmak istediklerimle aynıydı mavinin dili

Seninleyim şimdi
Biçare kalmışlığım var bir de

Gülmenin haram tadında verdiği hazzı yaşıyorum belki

Can dın sen Kağıttan Kayığım
Asla batmadın maviliğimde

Can Damarımdın sen
CAN-CAN’ IM

Unutamadım.
Unutulmazsın.