Kâğıttan Kayığım Var

Dalga geçer dalgalar, kâğıttan kayığımla,
Küçücük kalbim vardı, içinde sessiz duran,
Koca-koca balıklar, tutuversem ağımla,
İşte şu benim kayık, sahilde sessiz duran.

Hayatın sahilinde, kalkmayı bekliyorken,
Esinti oluverse, yelkeni; açsam erken,
Umman bile olsa da, batmam belki giderken,
Ya fırtına çıkarsa, kaderde sessiz duran.

İşte böyle başlıyor, ömr-ü umman rotası,
Aslında kalplerde var, hayatın haritası,
Denizin bittiği yer, hangi sahil kıtası,
Karşılar firak beni, rıhtımda sessiz duran.

Karaya ayak bastım, bize burda ölüm yok,
Dağlar kadar dağlarda, engel olan yolum yok,
Azabı olsa bile, gadab’tan rahmeti çok,
Emri bekler hadim var, kıyamda sessiz duran.

16.12.2010

Kocaeli