Kağıttan Hayaller Şiiri - Tolga Kkl

Sahil kenarında oturan iki sevgili
Bir gece vakti
Masumca sarılmış oturuyorlar
Dalgalar ses çıkarmıyor
Rüzgâr üşütmüyordu

Sessizce titreyen lambalar
Olacaklara şahitlik ediyordu
Birisi er yada geç söyleyecekti
O öldürücü kelimeleri
Seni seviyorum...

Işte ölüm anı böyleydi
Kim sevdiğini söylese ölüyormuş
Bu dünyada
Nerden bilebilirdi ki
Daha önce hiç ölmemişti...

Şimdi dalgalara bırakılmış
Kağıt bir gemi gibi
Güçlü bir şekilde limandan ayrılıp
Gözden kaybolmayı bekliyorum
Usalca sesizce ve kendimce hoscakal diyorum..