Kağıttan gemiler Şiiri - Ümit Tiryaki 3

Kıyısında durup nefesini dinliyorum gecenin,
Ya da kalp atıșlarını yıldızların!
Sabahların çığlıklarını duyuyorum bazen,
Bazende martıların kanat seslerini...
Yetim çocukların acı tebessümü vardır ya buruk,
Onun tadında uyanıyorum sensiz güne...
Önce havasını kokluyorum șehrin;
yine sen kokmuyor!...
Burușmuș sevdamı giyiyorum üstüme,
Saat seni çoktan geçmiș!..
Ellerini tutuyorum boșluğun,
Tadını çıkartıyorum sarhoșluğun,
Bilmem ki kaç derece,
Ateși yokluğunun...
Bilmem ki ne kadar aramızdaki uçurum...
Bir varım, bir yokum bu karanlık bedende,
En sevdiğim de sendin, bırakıp gidende!
Avuclarım hasret kokar şimdi,
Parmak uçlarımda hüzün,
Gözlerimde yüzün,
Dudaklarımda kağıttan gemiler,
Senin limanina demirler...
Yine üstüme burușmuș sevdamı giyiyorum,
Saat seni çoktan geçmiș...
Senin limaninda, adım adım sana yürüyorum,
Gözlerimde kağıttan gemiler!
O gemiler, bu limana hiç gelmediler...

Bizler aklı kıt, gözü yukarda insanlarız,
Acıyıda, hüznüde ancak tadınca anlarız..