Kağıttan Gemi Şiiri - Muammer Değirmenci

Sevmelisin çocuk, hayatı  

Umudun , acın , hüznün olmalı 

Bir gemi yap , bırak göle 

Sevgisini , mutluluğunu kağıttan almalı      

Güzel güzel katla onu özenle  

O göl onun ıssız bir dünyası 

Güzel güzel sar ki onu 

Yıpransada batmasın     

Umudun sonsuza uzanan gökyüzüdür

Dara düşersen bir gün oraya bakacaksın 

Unutma ! O senin her şeyin 

Ne kadar baksanda kaybolmayacaksın     

Acın , gökkuşağındaki siyahtır çocuk 

Bir sen , bir de Allah görecek 

Anlatma kimseye siyahı , insanlar ağma 

Onlar gökkuşağını hep 7 renk sanacak     

Hüznün ise bulutlardır çocuk 

Dolduysan bırak , ıslansın kirpiklerin  

Ağlarken gül , kapama gözlerini 

Şemsiye yağmura açılan en kızgın kordur .     

Sevgin , bir makinistin ilk yolculuğudur  

Raylarda intihar eden gençler olacak 

Durduramayacaksın treni ! Gözlerini kapa  

Gözünden yaşlar sevgin kadar akacak     

Kağıttan gemi de sensin çocuk , dünya ise gölün 

Duyguların götürecek seni istediğin yere  

Gemiyi yaratan Allah´tır , ruhunda imanla katlı 

Hayat her gördüğün intihara ağlayabilmende saklı ...

©muammer.7