Kağıttan gemi… Şiiri - Erdinç Sert

Denizlerin bir ucunda sen,
En son ucunda ben.

Sen;
Altın sarısı kumsallarında yalın ayak.
Ben ise;
Düşüyorum uçurumlarından Kayarak.

Yüreğime çöküyor hasretin,
Denizin kokusunu,Sen diye soluyarak…

Hissediyorum,
Kağıttan gemiler yüzdürüyorsun denizde
Rotası belli olmayan…

Martılar uçuyor üzerinde,
Islak kumsallara bomboş kalpler çizerken.
Hıçkırıklarını duyuyorum,
Ağlıyorsun…

Sonra;
Yol veriyorsun kağıttan gemine,
Yakomozlar,Gökte yıldızlar eşliğinde.

Peşinden bakıyorsun dalgın dalgın,
Gözyaşların karışıyor denize.

Gözlerim dalıyor ufuklarına.
Müjdelercesine
Martıların çığlıklarını bekliyorum.

Ölsemde gam yemem.
Yükü yüreğin,
Rüzgarı nefesin,
Kağıttan gemin,
Yanaşsada şu ıssız limanıma.