Kâğıtların suçu yok, lâkin kalem fütursuz
Nasıl desteksiz atmış ben bile gülüyorum
Ne varsa sıralamış köpoğlusu destursuz
...Ulan neler yazmışız gülmekten ölüyorum.
Vebalin yüklenirim uykuların kaçtıysa
Sebepler gani ama, asıl suçlu kalemler
Kıtır kıtır kesmem mi dil haddini aştıysa
...Meramı anlatamaz bazı eksik söylemler.
Aklımı esir alan hayallere düşmanım
Ölüme ramak kaldı ben ise hâlâ yetim
Deli poyrazlar gibi estiğime pişmanım
...Bin acı çeksem bile ödenmez bu diyetim.
Ah o gençlik ateşi başımız duman duman
Kaptırmış gitmekteyiz neyi nasıl görecek
Arpa boyu yol almaz rüyadan medet uman
...Talih denen dümbelek ne çoraplar örecek.
Basiretsiz tüccarım tüm hesaplar karıştı
Doğru sandığım şeyin doğrusu yüzde kaçı
Başım belası gönlüm çok kulvarda yarıştı
...Çıkamadım içinden her mevzu arapsaçı.
Nasıl esir olmuşum yüreğim yangın yeri
Tarafsız baktığımda çektiğime değmezmiş
Ölesiye sevmenin meğer yokmuş değeri
...Vefasızlar sevginin kıymetini bilmezmiş.
Tul-i emel ziyanmış, hayaller günü birlik
Zaman ilaçtır deyip sabrı kalkan etmişiz
Kalemin bütün derdi anladım ki rezillik
...Ceyhan’ı uyarsaydın yanlış yöne gitmişiz.
Köln/ 2014
Ozan Nuri CeyhanKayıt Tarihi : 20.1.2015 11:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok güzel bir taşlama olmuş.
Gönül erbabı olduğu da şiirinden belli. Kimseyi doğrudan hedef almamış. Kendine yazmış gibi görünüyor. Böylelerinin olduğunu düşündürüyor ve kendini eleştirir gibi eleştiriyor.
Bir yazan, bir de yazılan vardır. Var ise hata yazan da mı, yazılan da mı?
Mevla dilemeyince yaprak kıpırdamaz.
Söyleten'e şükürler olsun, ne güzel söyletmiş. Yazan kalem de ne güzel yazmış. Kağıt kirlenmemiş, üzerinde dizim dizim çiçekler açmış.
.
Saygıyla...
Ekser şair ve yazarlar ki -bunların oranları yüzde doksan dokuzlar,dadır- ne yazık ki atmakta gerçekten de sınır tanımıyorlar. Şair bey kardeşimizin de ifade buyurdukları gibi edepli şair ve edebiyatçılar bu su-i edep davranışlar karşısında edebiyat ve şiir namına müthiş elemlere duçar oluyorlar.
Sayfalar devreye girince meram anlatma işini dil kaleme ve gönüle devredip kendisi devreden çıkar. Onun için burada dile ta'n etmek de doğru değildir diye düşünüyorum.
Evet gerçek -şuur-u İslami sahibi- şairler bizce de yaptığı yanlışlar yüzünden bu elem ve kederi duymalı ve de bunu böyle itiraf edip ayarttıkları muhataplarından özür dilemelidirler ki gerçek edebiyatçılık ve şairlik de zaten böyle yapmayı iktiza ettirir.
Rüyaların üç türlü olduğunu bunlardan birisi -sahih rüyalar- hariç öteki ikisinde mana olarak bir hayır olmadığını tek hayırlı rüyaların sa Mü'minlere istikbalden haber veren müjdeli rüyalar olduğunu Resulullah-sav- bir hadislerinde beyan etmişlerdir.
Ekseri gönüllerin- eğer onlara Allah'ın ayetleri ve Resulullah'ın sahih sünneti rota olmazsa- rotalarının yanlış olduğu ve sahiplerini yanlış kulvarlara sevk ettikleri de bedihi bir gerçektir. İnsanın Arap saçı ya da zenci saçına dönen mevzuların içinden çıkabilmesi için bidayette de zikrettiğimiz gibi mutlaka ve mutlaka Kur'an gibi bir mürşide ve Resulullah-sav- gibi bir üstad-ı azama ihtiyacı vardır.
Bir mü'min için ölesiye sevmekler sadece ve sadece Allah'ın rızası mevzu bahis olduğunda olmalıdır. Zira Sadece rızay-ı ilahi için sevip gerektiğinde o sevgisini ispat için ölen kişilere-İlay-ı kelimetullah için ölenler gibi- Peygamberlik makamından sonraki en yüksek makam-şehitlik makamı veriliyor. Yoksa o kişilere ancak argo tabirle ancak "Niyazi'lik" makamı layık görülüyor.
Tul-i emel- dünyaya sığmayacak hayaller ve arzular- bu dünya kamı söz konusu olduğunda elbette sahibine büyük zarardır. Çünkü Resulullah-sav- bir hadislerinde "DÜNYAYI ÇOK SEVMEK BÜTÜN KUSURLARIN BAŞIDIR!"-EV KEMA KAL Fİ MA KAL- buyurur. Ama gaye ahiretteki sonsuz cennet saadetine nail olmak olduğu zaman iş değişir. Zira Resulullah-sav- bu konuda da "DÜNYA AHRETİN TARLASIDIR!" buyururlar.
Bidayette de ifade etmeye çalıştığımız gibi; Rezillik ya da vezirlik makamı kalemlere değil onların sahiplerine verilmelidir. Zira o makamlara layık olanlar emir kulu olan kalemler değil cüz-i irade sahibi olan ve kalemlere hükmeden şair ve edebiyatçılardır vesselam.
Şair kardeşimiz son mısrasında "...Ceyhan'ı uyarsaydın yanlış yöne gitmişiz" dedikleri için kendilerini acizane fakirane kitap ve sünnet ölçülerine sadık kalarak nazikane bir şekilde bu uyarıları yapma ihtiyacı hissettik eğer sürç-ü kalem eylediysek affola.
Herkese hayırlı çalışmalar dileriz.
Ancak bu şiiri kıta biçiminde yazmak yerine, şiirin her kıtasındaki 1. ve 3. dizeler bir beyit, 2 ve 4. dizeler de ayrı beyit olarak yazılsaydı bu şiirin lezzetine doyum olmazmış.
Tabi ki şairin tercihine saygı duymak gerekir.
Ben yine de bir de benim düşünceme göre şiir dizayn edilse okunuşu nasıl ouyor diye ilk iki kıtayı dediğim biçime çevirdim.
Saygılarımla.
Kâğıtların suçu yok, lâkin kalem fütursuz
Ne varsa sıralamış köpoğlusu destursuz
Nasıl desteksiz atmış ben bile gülüyorum
Ulan neler yazmışız gülmekten ölüyorum
Vebalin yüklenirim uykuların kaçtıysa
Kıtır kıtır kesmem mi dil haddini aştıysa
Sebepler gani ama, asıl suçlu kalemler
Meramı anlatamaz bazı eksik söylemler.
TÜM YORUMLAR (8)