Yorucu bir kaç günün ardından, yine elimde kalemim.
Mecalsizce geziyor bomboş bir sayfa üstünde.
Birbirini özleyen iki sevgili gibi, özlemle sarılıyorlar birbirlerine.
Benim, hayatla pençeleşmelerim arasında sıkışıp kalıyorlar adeta.
Sorsan kaleme kağıdı, hayatın yükünü taşıyan bir sevda.
Sorsan kağıda kalemi, o, içi dolu bir dünya.
Duygu selinde hapsolan bir rüya gibi, geziyor parmaklarımın ucunda.
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.



