Kâğıt uçak Şiiri - Yunus Kılıç Lamelif

Hayatın oltasına takılmışım
Bilmem ki hangi denize atılmışım
Büyümüşüm delikanlı olmuşum
Herkes gibi bir kuruşa savrulmuşum
Delikanlı dedimse daha yeni on dördümü doldurmuşum
Emsallerim dışarda top oynarken
Ben hayatı yeni baştan okumuşum
Koca koca adamların arasında
Geçim yarışına tutulmuşum
Düşüp ayağım kanasa acımı hep saklardım
Biri görmesin diye hemen ayağı kalkardım
Belkide annemin fedakârlığı ve
Babamın yüreği ile yoğrulmuştum
Bazen sabah erken kalkar,
televizyonda çizgi film kanallarını izlerdim
Hiç konuşmasalarda tom ve jerry i çok severdim
İki dünyam vardı sanki
Biri hayal olsada en çok, en çok onu severdim
İçimdeki çocukla bambaşka dolmuştum
Gerçek dünyamda.. ben, hayallerimde kaybolmuşum
Fotoğraflarda kendime bakıp ne kadar küçük olduğumu
Şurda beş şurda yedi yaşındaydım diyip kendimi avuturdum
Ve ben kendimi ne kadar küçük hissetmeye çalışmasamda
Aynadaki yüzümle hergün konuşurdum
Bazı zamanlar doğduğum semtin sokaklarından geçerken
Hiç unutamadığım anılarla bir kez daha vedalaşırdık
Ağabeyimle harçlığımızı çıkartmak için
Bazen pazarda soğuk su satar
Bazen karşı evin pencere kenarında
Geçen yıldan kalma okul defterlerinden oyunlar yapardık
Ben en çok uçak yapmayı severdim ağabeyim ise tuzluk
Çocukluğumu sakladım hayallerimın sokağına
Her ne olursa olsun ben, kâğıt uçağım hala çocuktuk.
..
Yunus kılıç LamElif
16 Eyül 2023